„Zduny” i „Wola” tak zamiennie stosowano obie nazwy miejscowości w najstarszej zachowanej, a pochodzącej z 1394 r. pisanej informacji. Sądząc po dacie pierwszych zapisków i nazwie osady, można przypuszczać, że powstała ona w wyniku kolonizacji na prawie polskim.

W końcu XIV lub na początku XV w. Zduńska Wola była już centrum dóbr noszących taką samą nazwę. Przez wiele lat na oznaczenie tej miejscowości używano zamiennie nazw: Zduńska Wola i Czekaj. Ówczesny jej właściciel Feliks Złotnicki h.Prawdzic, łowczy szadkowski, w 1773 lub 1774 uzyskał od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywilej na odbywanie w ciągu roku 12 targów w tym miejscu. Mimo braku formalnych praw miejskich, ośrodek już wtedy spełniał funkcje miejskie dzięki swojemu położeniu na szlaku handlowym kalisko-piotrkowskim.

Dalszy rozwój osady jest związany z działalnością innego przedstawiciela rodu Złotnickich- Stefana Prawdzic Złotnickiego. Już u progu XIX w. najliczniejszą grupę wśród pozarolniczych zawodów w osadzie stanowili tkacze, którzy od 1816 posiadali już własny cech.

Jednak dopiero dwa lata później, dzięki staraniom Złotnickiego, rozpoczął się masowy napływ tkaczy ze Śląska, Saksonii i Czech.

Działalności osadniczej Złotnickiego sprzyjała ówczesna polityka rządu Królestwa Polskiego, który wspierał uprzemysłowienie wielu ośrodków w kraju.

Dynamiczny rozwój osady spowodował, że w marcu 1825 wystąpił Złotnicki do Komisji Województwa Kaliskiego z prośbą o nadanie Zduńskiej Woli praw miejskich, co nastapiło na mocy uchwały Rady Administracyjnej z 25 października. Wydany z tej okazji akt erekcyjny określił wzajemne stosunki między Złotnickim i mieszkańcami oraz ustalił przemysłowy charakter miasta.

Po upadku sukiennictwa w1832, od lat 80-tych XIXw. powstawały w Zduńskiej Woli liczne filie łódzkich zakładów przemysłowych, a od 1903 Zduńska Wola stała się ważnym węzłem kolejowym, a w okresie od I poł. XIX w. do wybuchu IIWŚ w 1939 r. największym w okręgu łódzkim ośrodkiem nakładczego tkactwa chałupniczego, dodatkowo na przełomie XIX i XX w. nastąpił na terenie miasta dynamiczny rozwój młynarstwa.

Za napływem osadników, w dużym stopniu niemieckojęzycznych i ewangelickich, którzy swoim przybyciem do Zduńskiej Woli zmienili krajobraz kulturowy miejscowości, powstawały także oczekiwane przez nich kościoły protestanckie. Drugą najliczniejszą wspólnotę protestancką dawniej Zduńskiej Woli stanowili baptyści. Baptyści przybyli do Zduńskiej Woli już w 1868 roku. Pierwsze nabożeństwo zostało odprawione w roku 1869 przez misjonarza-kaznodziejęzaś 2 kwietnia 1870 roku odbył się pierwszy w Zduńskiej Woli chrzest według obrządku baptystów. I tę datę uważa się za potwierdzenie działalności parafii. W chwili założenia gmina baptystów liczyła 207 członków.

W latach 1901 - 1902 na potrzeby zboru wzniesiono nowy kościół w stylu neogotyckim wraz z mieszkaniem dla kaznodziei przyprzy ul. Złotnickiego (obecnie ul. Dąbrowskiego). W 1925 roku Parafia Chrześcijan Baptystów liczyła w Zduńskiej Woli 357 członków zaś wraz z dziewięcioma filiami około 700 wyznawców.

Dziś Kościół Chrześcijan Baptystów w Zduńskiej Woli, poza działalnością religijną na rzecz swoich parafian, od wielu lat, jest również bardzo gościnny dla tych, którzy chcą wspierać szlachetne działania Fundacji Osińskich w Zduńskiej Woli, która ze zbiórek po popisach muzycznych u baptystów funduje stypendia dla najbardziej uzdolnionych uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Zduńskiej Woli. We wnętrzu kościoła odbywają się także wystawy plastyczne.
A w tym sezonie podczas letnich wakacji Kościół Chrześcijan Baptystów w Zduńskiej Woli jest współorganizatorem i gospodarzem jednego z koncertów Festiwalu Chopin en Vacances '2024.