Header photo Trigger

HISTORIA SKRWILNA

<<< powrót do programu festiwalu

Pierwsze ślady osadnictwa na tych ziemiach sięgają IX-X w. Do dnia dzisiejszego zachowały się fragmenty grodziska usytuowanego nad brzegiem jeziora Skrwilno, po jego północno- zachodniej stronie.

W końcu XII wieku gród i podgrodzie zostały całkowicie spalone najprawdopodobniej na skutek najazdów Prusów. Usytuowanie geopolityczne grodu skrwileńskiego na pograniczu polsko-pruskim wyznaczało jego obronną funkcję. Osada była położona wśród lasów, wód i bagien oraz pól piaszczystych, uniemożliwiało to ludności tam mieszkającej zajmowanie się uprawą roli. Znaczącą rolę odgrywało prawdopodobnie łowiectwo, handel i rybołówstwo.
Na przełomie XII /XIII w. nastąpiło przeniesienie całej osady o ok. 1,5 km na zachód od zniszczonego grodu. W 1379 roku biskup płocki Dobiesław eryguje nową parafię w Postskrwinie (Skrwilnie). Stara i nowa osada skrwileńska, pomimo wczesnego rodowodu w źródłach pisanych pojawia się dopiero w XVI wieku.

Wiek XVII to tragiczny okres w historii. Wojna ze Szwecją nie ominęła również naszego regionu. W sposób szczególny represje i grabieże dokonywane przez oddział stacjonujący w Brodnicy dotknęły północno-wschodnią część ziemi dobrzyńskiej i dotarły także na teren parafii skrwileńskiej, gdzie męczeńską śmiercią zginął ksiądz Walerian Czapski ze Skrwilna. W XIX-wiecznym Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego, w tomie 10 pod hasłem Skrwilno czytamy " osada ta leży przy drodze z Bieżunia do Rypina (...) w malowniczym położeniu wśród lasów, posiada kościół parafialny murowany, szkołę początkową, urząd gminy, kasę wkładowo-zaliczkową, karczmę, 7 sklepów, 56 dymów i 532 mieszkańców."

W 1863 roku wybucha powstanie styczniowe. Walki powstańcze rozegrały się również pod wsią Ruda kolo Skrwilna. Krzyż upamiętniający poległych w walce powstańców znajduje się do dzisiaj na cmentarzu parafialnym w Skrwilnie.

1 wojna światowa wyrządziła wiele krzywd ludzkich i strat gospodarczych. Okupant prowadził rabunkową gospodarkę leśną.

W czasie wojny zmniejszyły się przeciętne zbiory upraw rolnych, znacznie zmniejszyło się pogłowie zwierząt. Majątki skrwileńskie i okalewskie były bardzo zadłużone. Rolnictwo po wojnie było w stanie całkowitego upadku.

Dynamiczny rozwój tych ziem nastąpił w latach trzydziestych. Do rozwoju Skrwilna i okolic znacznie przyczyniły się słynne targi końskie, na które zjeżdżali kupcy z całego kraju i z zagranicy, przede wszystkim z Włoch.

II wojna światowa to tragiczna karta naszej historii. Zbrodnie popełnione przez hitlerowców na ludności powiatu rypińskiego w tym ziemi skrwileńskiej przypomina całemu społeczeństwu miejsce pamięci jakimi są masowe groby kilku tysięcy pomordowanych, znajdujące się we wsi Rak, gm. Skrwilno. W miejscu tym corocznie odbywają się uroczystości patriotyczno-religijne.

PARK PODWORSKI W SKRWILNIE

 

KOŚCIÓŁ W SKRWILNIE

PARAFIA ŚW.ANNY w SKRWILNIE, Kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Kościół parafii Św. Anny w Skrwilnie ufundował podkomorzy dobrzyński W. Strenka. Erygował świątynię w dniu 3 lutego 1379 r. bp Dobiesław. Wzmianka oParafii zachowała się w spisie poborowym dla powiatu rypińskiego z 1431 r. Pierwszy kościół funkcjonował jeszcze do początku XVII w., kiedy to w 1609 r. z inicjatywy ks. Z. Rościszewskiego, nominata przemyskiego, wybudowano nową drewnianą świątynię z dwiema bocznymi kaplicami, aby następnie w poł. XIX w. z fundacji M. Cissowskiego, mógł powstać niewielki lecz już murowany kościół, którego budowę ukończono w 1852 r. Po benedykowaniu nowego kościoła przez dziekana rypińskiego, starą drewnianą świątynię w 1867 r. rozebrano.

Kiedy proboszczem w Skrwilnie był ks. D. Jędrzejkowski (1888-1894), dokonano rozbudowy świątyni według projektu architekta Ludwika Gosławskiego, który w swojej karierze, wybudował również kościoły w Tłuchowie, podżuromińskim Zieluniu, podbielskim Ciachcinie, czy w Lutocinie. Konsekracji dokonał bp Michał Nowodworski 1 września 1895 r. Spośród zabytków we wnetrzu kościoła na uwagę zasługują: ołtarze z końca XIX w. oraz stacje Drogi Krzyżowej, natomiast polichromia wnętrza wykonana została już w 1975 r. Kościół parafialny w Skrwilnie jest pw. Wniebowzięcia NMP.

Dla zainteresowanych warto podać informację, że znajdują się tam księgi metrykalne: chrztów, ślubów i zgonów od 1910 r.

 

KRZYŻ POWSTAŃCÓW STYCZNIOWYCH! 1863 r.

Krzyż powstańczy znajduje się w miejscu, gdzie w końcu lutego 1863 r. ówczesny proboszcz skrwileński ks. J. Żołnowski pochował 8 powstańców poległych w walce z oddziałem wojsk rosyjskich pod miejscowością Ruda.

W warunkach rodzącej się niepodległości, w czerwcu 1917 r. mieszkańcy Skrwilna upamiętnili to miejsce dużym dębowym krzyżem z blaszaną, malowaną na kolor biały tabliczką, z napisem majuskułą: „BOHATEROM 1863 ROKU/ W WALCE O NIEPODLEGŁOŚĆ/ RODACY/ 10 CZERWCA 1917 ROKU.”

10 listopada 2013 r., w miejsce starego, postawiono nowy dębowy krzyż, który poświęcony został przez obecnego proboszcza ks. Władysława Jagiełłę. Na nowej czarnej tabliczce widnieje ten sam napis dedykowany poległym powstańcom.

NEKROPOLIA WŁASCICIELI MAJĄTKU OKALEWO

Założona została w latach siedemdziesiątych XIX w.
W południowo – wschodniej części nekropolii znajduje się nagrobek w formie kapliczki, wspartej na 4 kolumnach, z figurą w pełnej postaci, stojącej na cokole, Matki Bożej z ramionami złożonymi na piersi. Poniżej, w płytkiej wnęce tablica z umieszczonymi od góry herbami Dołęga i Radwan oraz napisem:

"D.O.M./ TU SPOCZYWAJĄ ZWŁOKI Ś.P./ KUNEGUNDY Z LASOCKICH/ MIODUSKIEJ/ MAŁŻONKI SĘDZIEGO POKOJU P TU LIPNOWSKIEGO/ WŁAŚCICIELA ZIEMSKIEGO/ ZM. DN. 29 MAJA 1873 R. W WIEKU LAT 78/ POZOSTAŁA CÓRKA, WNUKI I PRAWNUKI/ PROSZĄ O WESTCHNIENIE/ DO BOGA."

KUNEGUNDA Z LASOCKICH, była żoną Teodora Mioduskiego, herbu Radwan, radcy województwa płockiego i sędziego pokoju powiatu lipnowskiego, właściciela dóbr Wielgie w lipnowskiem.

Centralnie, umieszczone zostały 3 groby w otoczeniu aniołów z nagrobkami w formie przyziemnych płyt wykonanych z czarnego marmuru. Na płycie z lewej strony widnieje napis:

"SP/ ADOLF/ CHEŁMICKI/ UR. 17 CZERWCA 1825 R./ ZM. 6 MARCA 1912/ R. I. P."

ADOLF CHEŁMICKI, syn Ignacego. W roku 1853 otrzymał od ojca dobra Okalewo, jednak majątek wyceniony na 900 tys. złp. objął dopiero 6 lat później. W 1867 roku wybudował w Okalewie nowoczesną, zmechanizowaną gorzelnię, w 1869 r. murowany młyn parowy, a kilka lat później tartak. W majątku prowadził hodowlę koni arabskich. W 1903 r. rozpoczął budowę mleczarni w Rypinie. Był także właścicielem innych majątków ziemi dobrzyńskiej. W 1862 r. kupił od Antoniego Wilczewskiego Lasoty, a w 1878 od Stanisława Żochowskiego – Godziszewy. W 1880 r. wszedł w posiadanie Balina, który przepisał na córkę Annę w 1886 r. W latach 1872-1898 wykupił stopniowo od rodziny Gockowskich całość dóbr Żałe, które w posiadaniu jego spadkobierców pozostawały do 1936 r. Dzięki małżeństwu z Władysławą, córką Gabriela Karnkowskiego i Anny z Mioduskich, stał się właścicielem Świętosławia (pow. lipnowski). Posiadał również majątek Kleszczyn. Pozostawił syna Adriana i 4 córki – Antoninę (wyszła za mąż za Antoniego Gniazdowskiego, właściciela Radzik Małych i Łapinóżka; aktywna działaczka w okresie międzywojennym; zamordowana przez Selbstschutz w 1939 r.), Annę (wyszła za mąż za Alfreda Barthla, właściciela Nadroża; od ojca w posagu otrzymała majątek Balin, który przeszedł wówczas w posiadanie rodu Barthlów) , Gabrielę (wyszła za mąż za swojego kuzyna Stanisława Chełmickiego) i Janinę (mąż Józef Wybicki; córka Maria - poślubiła swego stryja Adriana Chełmickiego).

Centralnie umieszczona jest płyta nagrobna z napisem:

"SP/ WŁADYSŁAWA Z KARNKOWSKICH/ CHEŁMICKA/ UR. D. 27 CZERWCA 1835 R./ UM. D. 13 LISTOPADA 1909 R./ R. I. P./ BĄDŹ POCHWALONY W MIŁOSIERDZIU SWEM WIELKI BOŻE/ DAJ ODPUSZCZENIE WIN UKOCHANYM NASZYM/ PRZYJM ICH DO ŁASKI SWEJ PROSIMY CIĘ O PANIE WSZECHMOCNY."

WŁADYSŁAWA Z KARNKOWSKICH CHEŁMICKA, była córką Gabriela Karnkowskiego i Anny z Mioduskich, właścicieli ze Świętosławia w powiecie lipnowskim. Po zawarciu małżeństwa z Adolfem Chełmickim, majątek ten wniosła w rodzinę Chełmickich z Okalewa.

Z prawej strony znajduje się płyta nagrobna z napisem:

"SP/ WŁADYSŁAWA MARJA/ CHEŁMICKA/ UR. 18 MAJA 1867 R./ ZM. 30 KWIETNIA 1882 R./ R. I. P."

W północno – zachodniej części nekropolii znajduje się betonowa płyta z rytym napisem:

"JANINA WYBICKA/ UR. W NIEWIERZU/ ZM. W OKALEWIE/ W SIERPNIU 1939/ AVE MARIA."

JANINA CHEŁMICKA, była córką Adolfa Chełmickiego, siostrą Adriana Chełmickiego, wnuczką Ignacego Chełmickiego, właścicieli majątku Okalewo. Wyszła za mąż za Józefa Wybickiego (ur. w 1866 r. w Niewierzu koło Brodnicy, lekarz, polityk, minister dzielnicy pruskiej w latach 1921-1922, zm. w 1929 r. w Toruniu).

W południowej części nekropolii znajduje się marmurowa płyta z napisem:

"SP/ ADRJAN CHEŁMICKI/ UR. 12 LISTOPADA 1868 R. UM. 10 LISTOPADA 1933 R./ WŁAŚCICIEL OKALEWA, GODZISZEW, KIEŁPIN I ŚWIĘTOSŁAWIA/ FILOMATA POMORSKI/ PIONIER AUTOMOBILIZMU I LOTNICTWA/ PROSI O ZDROWAŚ MARJA."

ADRIAN CHEŁMICKI, syn Adolfa i Władysławy z Karnkowskich. W 1904 r. ojciec zapisał Mu dobra Godziszewy, a w 1910 Kiełpiny. W 1912 r. w wyniku działów rodzinnych i wykupów, stał się właścicielem Okalewa i Świętosławia. Swojej siostrze Antoninie sprzedał zaś część dóbr Żałe. W 1903 wybudował w Rypinie mleczarnię, na bazie której, w okresie międzywojennym powstała spółka ROTR. W 1912 r. był pomysłodawcą oraz fundatorem budowy konnej kolejki wąskotorowej Rypin – Dobrzyń nad Drwęcą. Ze względu na swoje ornitologiczne zainteresowania zgromadził w Okalewie bogatą kolekcję ptaków, którą prezentował na wystawach. W stanie kawalerskim miał córkę Marię Halinę. Dopiero w roku 1928, mając 60 lat, ożenił się z Marią Wybicką, córką swojej siostry. Z tego małżeństwa urodziła się jedna córka – Maria Teresa Bonaventura. Zmarł w roku 1933, pozostawiając cały majątek żonie oraz córkom.

W części południowo – zachodniej nekropolii właścicieli Okalewa zachowany został jeszcze jeden nagrobek z krzyżem żeliwnym, który niestety pozbawiony jest tablicy.

 

WALORY TURYSTYCZNE GMINY SKRWILNO

Gmina Skrwilno położona jest we wschodniej części województwa kujawsko-pomorskiego, w powiecie rypińskim. Gmina graniczy z gminami Rypin i Rogowo (powiat rypiński), Świedziebnia (powiat brodnicki), Lubowidz i Lutocin (powiat żuromiński woj. mazowieckie) i Szczutowo (powiat sierpecki, również woj. mazowieckie).

Gminę tworzy 19 wsi soleckich: Budziska, Czarnia Duża, Czarnia Mała, Kotowy, Mościska, Okalewo, Otocznia, Przywitowo, Rak, Ruda, Skudzawy, Skrwilno, Szczawno, Szucie, Szustek, Urszulewo, Wólka, Zambrzyca i Zofiewo.

Gmina Skrwilno leży w dorzeczu rzeki Wisły. Największym ciekiem na terenie gminy jest jej prawy dopływ, rzeka Skrwa. Zachodni fragment gminy leży na terenie zlewni rzeki Rypienicy, dopływu Drwęcy.

Nasze walory turystyczne to piękne lasy, jeziora i występujące licznie pomniki przyrody. Lasy stanowią 24,8% powierzchni gminy. 80% drzewostanu stanowi sosna, inne występujące gatunki drzew to brzoza, olcha, dąb, i świerk. Lasy są ostoją zwierzyny (sarny, jelenia, łosia, daniela i dzika), są atrakcyjnymi terenami łowieckimi. Miłośnicy grzybów, jagód i jeżyn znajdą również coś dla siebie.

W gminie występują dwa jeziora: Skrwileńskie o pow. 74 ha oraz Urszulewskie o pow. 293 ha. Są one świetnym miejscem do wypoczynku czynnego (pływanie) oraz oazą spokoju dla wędkarzy i miłośników ciszy.

Istotnymi elementami krajobrazu są:

  • rezerwat przyrody "Okalewo" o naturalnym zasięgu występowania świerka
  • obszar chronionego krajobrazu "źródła Skrwy"
  • pomniki przyrody: dąb i buk (park Skrwilno), dąb i lipa (Leśnictwo Urszulewo)
  • strefy ciszy wokół jezior Skrwilno i Urszulewo
 

NADLEŚNICTWO SKRWILNO

Tereny Nadleśnictwa Skrwilno to prawdziwy skarb o ogromnej atrakcyjności dla amatorów pieszych i konnych wędrówek, miłośników przyrody, myśliwych, naukowców, badaczy, fotografików i wielu innych osób, zafascynowanych pięknem nieskalanej dzikiej, polskiej przyrody.

Wszystkich zainteresowanych, zapraszamy do zapoznania się szerzej z informacjami podanymi do ogólnej wiadomości na stronie internetowej Nadleśnictwa Skrwilno

źródło: https://skrwilno.torun.lasy.gov.pl

PONIŻEJ WIĘCEJ INFORMACJI O OBSZARACH NADLEŚNICTWA